Septembermaand het aangebreek. Vir die meeste van ons is September die aankondiger van 'n tyd van groot werksdruk, 'n tyd waarin die oorblywende deel van die jaar se agenda so ver as moontlik afgewerk moet word. Van Oktobermaand af begin die jaar immers afdraand loop na sy einde toe. Tyd vir ginnegaap is daar beslis nie.

Dit is asof die hele samelewing hierdie tyd van die jaar sy pas versnel. Aan gebeure op die politiek-maatskaplike front ontbreek dit nie. Daar is 'n internasionale rassismeberaad in Durban; stakings is aan die orde van die dag; landswyd vind protesaksies teen die ongebreidelde plaasmoorde plaas; ons buurland is steeds in beroering oor die besetting en plundering van produktiewe plase.

Te midde van die rondgeskarrel bly daar kwalik tyd daarvoor oor om 'n oomblik stil te staan en te kyk na die groot handewerk van God wat besig is om rondom ons te ontvou. Met ongestoorde reëlmaat van die eeue laat God die nuwe seisoen deurbreek – stilweg, op sy tyd; sonder fanfare, sonder sensasie, sonder koorsagtige haas. God is nooit haastig nie. Hy is immers bo die tyd verhewe.

In ons koorsagtige haas jaag ons egter teen topsnelheid deur God se lentelandskap sonder om links of regs te kyk. Die wonder van wat rondom ons aan die gebeur is, gaan grootliks by ons verby. Miskien, met die ruik van die eerste reën of met 'n vlugtige raaksien van 'n boom in sy lentegewaad, besef ons dat die lente hier is. Dalk is ons die blyste oor die warm winterklere wat nou al hoe meer in die kas kan bly hang. Maar gaan staan ons ooit stil en verlustig ons in die lente se skoonheid? Dink ons ooit aan hoeveel goddelike sorg en noukeurigheid en onbeskryflike vermoë dit alles verg?

Kom 'n slag tot stilstand. Kyk en luister. En, terwyl jy sien en hoor, sê die woorde van Psalm 19 in jou gedagtes op; of sing dit uit:

Die hoë hemelrond vertel met blye mond
God heerlikheid en eer,
En, wonderbaar deurglans,
vermeld die wye trans
Die werke van die HEER.

Hoe goddelik en skoon
en wonderbaar die toon
Wat deur die skepping gaan!
Geen volk so onbegaaf,
geen oor so onbeskaaf
Wat nie die taal verstaan.

Dink ook daaraan dat deur die koms van die lente vir ons iets vertel word oor die wederkoms van ons Here. Terwyl ons mense woel en werskaf en met ons eie dinge besig is, is God stilweg besig om die tyd te laat ontvou vir sy wederkoms. "Want net soos die mense in die dae voor die sondvloed geëet en gedrink het en getrou het tot op die dag dat Noag in die ark ingegaan het, en nie besef het wat aan die gang was nie, net so sal dit gaan by die koms van die Seun van die mens" (Matteus 24:38).

Maar vir dié mens wat die werke van God raaksien, is die wederkoms nie onverwags nie. Die presiese tyd wanneer dit gaan plaasvind, weet ons nie, net so min as wat ons die presiese datum van die aanbreek van die lente vooruit kan sê. Wie egter met die oop oë van die geloof deur die lewe gaan, kan die tekens van die tye raaksien. Die Here Jesus self het uit die lente 'n gelykenis gehaal om ons van sy wederkoms te leer. "Leer dit van die vyeboom as voorbeeld", het Hy gesê, "Wanneer sy takke begin sag word en sy blare uitbot, dan weet julle die somer is naby. So moet julle ook wanneer julle al hierdie dinge sien, weet dat die tyd naby is, voor die deur" (Matteus 24:32).

Ons jaag. Waarheen? Ons weet nie aldag nie. God lei en stuur ons egter na 'n lewensbestemming wat vas en seker is. Net so seker as wat die lente elke jaar op sy tyd kom, so seker sal God ons op die regte tyd die ewige heerlikheid by Hom binnelei. En dit weet ons: die skoonheid en prag van die mooiste lente op aarde kom nie naby aan die heerlikheid wat van God uitgaan nie. In Openbaring 21:23 lees ons oor die nuwe Jerusalem wat met sy wederkoms neerdaal: "Die stad het die son of die maan nie nodig om in hom te skyn nie, want die heerlikheid van God het hom verlig, en die Lam is sy lamp."