Hoekom gebeur dit so dikwels dat dinge nie verloop soos 'n mens dit graag wil hê nie? Dit is 'n vraag wat ons almal seker al dikwels gevra het – en waarop 'n mens so min 'n antwoord kry. Daar is baie dinge wat daartoe aanleiding kan gee:

• Dit kan gebeur dat 'n mens jou werk verloor en nie weet hoe jy kop bo water gaan hou nie.

• Dit kan gebeur dat jy saam met 'n kollega moet werk wat jou nie aanstaan nie, en daar is niks wat jy daaraan kan doen nie.

• Dit kan gebeur dat jou werk, wat jy as 'n roeping van God beskou, vir jou 'n las word en nie meer 'n lus nie.

• Dit kan gebeur dat jy 'n man of vrou, 'n kind of ouer aan die dood moes afstaan – en vir jou lyk dit so onnodig.

• Dit kan wees dat die lyding en die onreg op die wêreld jou aan die hart gryp – maar ander mense bevraagteken jou goeie trou as jy jou twyfel en onsekerheid uitspreek.

Dit is dan dat dit kan gebeur dat 'n mens opstandig raak, of selfs verbitterd, dat 'n mens soms wil maak of breek, dat jy moedeloos en magteloos voel. Dit word partykeer ook nog erger gemaak deur die gladde antwoorde wat ander mense kan gee, gladde antwoorde wat hol is en wat net mooi niks help om jou probleem op te los of om die seer binne-in jou minder te maak nie.

Dit is wat 'n mens veral opstandig maak, hierdie gladde, maklike antwoorde wat leeg is en wat nie spreek van liefde en begrip vir die ander se probleem nie. Soms kan hierdie antwoorde in mooi woorde, selfs Bybelse woorde, gegiet word; maar ook 'n Bybelse woord wat sonder liefde en begrip gespreek word, kan sny soos 'n skeermes. As 'n gelowige aanvaar 'n mens natuurlik dat God se wil steeds bepalend is, maar as jy met God worstel, soos baie gelowiges al geworstel het (dink maar aan Asaf in Psalm 73), is dit geen antwoord om maar aan die worstelaar te sê dat alles God se wil is nie. Dit is dalk juis sy probleem, en om van 'n heerlike Bybelse waarheid 'n cliché te maak, sonder liefde en begrip, vererger net die smart. Dat alles God se wil is, was nog nooit 'n verskoning vir onreg op hierdie wêreld of vir onopregte optrede nie. Dat alles God se wil is, beteken ook nie dat 'n mens alles verstaan wat gebeur en dat jy nooit sal twyfel en nooit geloofsprobleme sal hê nie.

Die opstandige moet weer sy rus in God vind, soos Asaf ook baie duidelik gemaak het. Dit is nie altyd maklik nie – en daarom moet ons nie 'n opstandige se probleme vererger met maklike antwoorde wat nie van begrip en liefde spreek nie. Liefde beteken dikwels dat ons net daar moet wees en moet deel in die smart van die een wat te veel vrae sonder antwoorde het.