Die Psalm digter Dawid erken dat die wêreld en haar volheid aan God behoort (Psalm 24) en as
gelowiges stem ons natuurlik volmondig daarmee saam. Ons is nie eienaars nie, maar
rentmeesters oor dit wat God aan ons toevertrou het. Die Here het sy volk van die begin af dit laat
verstaan. By die volk se intog in Kanaän sê Hy baie duidelik vir sy volk: Die land is myne. Julle
mag daar woon en van die land leef (Levitikus 25), maar dit word nie julle eiendom nie.
Daarmee saam het ʼn klomp waarskuwings gekom om nie in rykdom of welvaart geluk te soek nie
(Deuteronomium 8). Dit was ʼn belangrike les, want Kanaän sou baie vrugbaar wees. God wou hê
dat die mens nie in sy rykdom en welvaart sy vreugde sou vind nie, maar in God self. Om hierdie
geestelike sig te behou, moet ʼn mens tevrede wees met die deel wat God vir jou gee.

Lees die artikel hier