Opvallende woorde wat ek onlangs raakgelees het:

If we drink in the words of Holy Scripture about the catholicity of the church, we understand why Herman Bavinck spoke of its captivating beauty. One who isolates himself within the narrow circle of a small congregation does not know the true catholicity and will never experience its power and consolation in his own life. He who by faith knows himself one with the church, gathered out of the whole human race from the beginning of the world to its end, cannot be narrow of heart or mind with respect to God’s people.

                            Prof. J Faber, Essays in Reformed Doctrine, p. 88-89

Ek kom gelowiges teë wat baie sterk daaroor voel dat die Here ‘n mens tot ‘n spesifieke gemeente roep, en dat jy dus slegs dáár behoort te wees. In beginsel is dit ‘n goeie uitgangspunt! Dit is immers dodelik vir die kerk as mense begin ‘shop’ in verskillende kerke. Die gemeenskap van die heiliges, waar ons veronderstel is om mekaar met ons gawes te dien, ly onder hierdie gier van ‘shopping’.

Maar net so gevaarlik vir die kerk is die neiging om – onbewustelik, en terwyl jy moontlik van harte die katolisiteit van die kerk bely – te maak asof die grense van ‘jou’ gemeente die grense van die kerk is. Die lidmaat en die gemeente wat dit doen, is soos ‘n poel stilstaande water. Dit begin vrot!

Die katolisiteit van die kerk het egter alles te make met die lewende vloei van die Woord deur die geskiedenis (histories) en deur die wêreld (geografies). Katolisiteit is beweging – God se beweging oppad na die voltooiing! Die katolisiteit van die kerk is ‘n dinamiese proses.

En as gelowige is ek deel van hierdie proses, maar ek moet myself vervolgens ook deel máák van die proses. Kennis van Christus se kerkvergaderende werk – en dit sluit boek-kennis sowel as proef-ondervindelike kennis in – bring die gelowige tot verwondering oor die skoonheid van die kerk.

Hoe breed van hart en verstand mag ek wees oor die kerk? So breed soos die kerk self! Tot lof van die Koning, Jesus Christus.