Uitverkiesing en verwerping is albei die wil van God en kan nie sonder mekaar bestaan nie. In Sy predestinasie kom Sy genade en geregtigheid na vore – dit is ‘n billike oordeel oor sondige mense. Ons mag nie God se wil ondersoek of Hom van partydigheid beskuldig nie; Hy is regverdig – ook teenoor die verworpenes.

God se uitverkiesing van mense is deel van sy soewereine raadsplan van ewigheid af, en berus nie op grond van Sy voorkennis van persoonlike verdienste of lidmaatskap van ‘n sekere groep mense of ‘n volk nie. Christus self het uitsprake hieroor gemaak. Dat God almal nooi maar weinig uitverkies, is nie strydig met sy aard nie. Net soos die uitverkiesing, berus die verwerping ook op God se wil.

Die leer van die ewige uitverkiesing word ook die predestinasieleer genoem. Dit is noodsaaklik dat ons dit uit die Woord van God moet ondersoek. Die hele volk Israel in die Ou Testament word byvoorbeeld God se erfdeel genoem, maar God het sommiges uitverkies en ander verwerp (verwerping). Diegene wat in Christus as die Hoof ingelyf is, sal nooit van hulle saligheid afvallig word nie.