Die plek wat ons as Christene in die samelewing moet hê, is iets wat ons gedagtes behoort besig te hou. Reeds in die vroeë kerk het Christene uitgestaan vir hulle diens, en so hulle Heer nagevolg en hul Koning verheerlik.

'n Mens kan natuurlik baie sê oor die gebruik van Bybeldagboeke. Dit is verseker 'n hulpmiddel wat ons baie kan help in ons lewe met die Here. Waarskynlik gebruik mense hierdie Bybeldagboeke omdat hulle aan die een kant wil verstaan wat 'n Bybelgedeelte beteken, en aan die ander kant juis wil weet wat dit alles vir hulle lewe vandag beteken.

Opvoeding is moeilik. Dit voel dikwels asof ’n mens kan praat en praat, maar dit maak nie ’n verskil nie. Dit is net asof die woorde geen effek het nie. Asof ons kinders dit nie verstaan nie. Hulle bly eintlik maar net hulle eie kop volg.

Hoe weet ek dat my gebed verhoor word? Veral as ek sien dat God nie aan my gee wat ek van Hom vra nie, dan begin ons al gou te wonder of God my gebed werklik aanhoor. Hoe weet ek dat my gebed werklik by God uitkom? Soos iemand nou die dag vir my vra: Is daar nie dalk net iewers iets fout met die "konneksie" nie?

Wanneer ons praat oor die verhoring van ons gebede, moet ons in die eerste plek op Christus let. Dit is Hy wat vir ons intree, vir ons voorbidding doen by die Vader.

The Anvil - God's Word

Last eve I passed beside a blacksmith's door
And heard the anvil ring the vesper chime
Then, looking in, I saw upon the floor
Old hammers, worn with beating years of time

"How many anvils have you had", said I
"To wear and batter all these hammers so?"
"Just one," said he, and then with twinkling eye
"The anvil wears the hammers out, you know".

Vooraf lê dit soos iets soets op die tong wat haastig gedeel moet word, na die tyd laat dit 'n bitter smaak in die mond. Skinder. Dit is nou werklik iets wat nog nooit die tevredenheid kon gee wat dit vooraf beloof het nie. En tog is dit 'n strik waarin ons telkens weer val.

Moet ons as Christene vaste gebedstye oorweeg? Sou dit goed wees as Christene vir hulself vaste tye in die dag eenkant sit om te bid? Dat ons te midde van oorvol agendas en 'n dag wat met ons weghardloop, die vaste omgang met die Here veilig stel? Sou dit goed wees om sulke vaste gebedstye deel te maak van ons lewenstyl?