Watter ouers sal nie graag wil sien dat hulle kinders op die weg van die Here bly nie? Elke ouer wat geraak is deur God se oneindige liefde sal baie graag wil hê sy kinders moet dit ook sien en glo. Maar elke ouer ervaar ook dat ons die geloof nie self aan ons kinders kan gee nie. Die Heilige Gees kan gebruik maak van baie dinge wat ouers vir hulle kinders doen. Maar ’n gelowige huisgesin is nie ’n waarborg dat kinders ook eendag volwasse gelowiges sal wees nie. Dit kan selfs so wees dat godvrugtige, ernstige ouers moet sien dat die teenoorgestelde gebeur. Miskien kan ons mekaar help met die noem van ’n paar aspekte rondom die tema ‘Godsvrug in ons gesinne’ sodat ons meer bewus is van wat ons doen.

Ons is ’n klein kerklike gemeenskap. Baie keer is daar baie werk op min skouers. Die vaders is, volgens die Bybel, geweldig belangrik in die opvoeding, maar deur ’n swaar belasting met kerklike take kan dit gebeur dat hulle nie by hulle eie seuns en dogters uitkom nie. Alhoewel almal met liefde die take doen, kan dit tog na kinders toe die boodskap kommunikeer dat die kerklidmaatskap met baie moeites gepaard gaan. Dit kan ’n negatiewe gevoel in die hart van kinders skep. Dit is ’n probleem wat ons almal raak. Dit mag nie so wees dat party mense alles doen en ander nie hulle kant bring nie.

Ons sal wel moet aanvaar dat iemand vir ’n ruk lank nie kerklike take op hom neem nie vanweë gesinsredes. Partykeer oordeel ons miskien te gemaklik en dink ons dat hierdie persone nie meer in die Koninkryk leef nie. Dit kan egter wees dat ons prioriteite moet stel vanweë ’n ewewigtige ontwikkeling van ons kinders.

Daar is altyd nog ander maniere om ons betrokkenheid by die gemeente te wys. Ons leef in die telefoontyd. Ouers kan wel duidelik maak dat daar goeie kontakte is in die gemeente, soos met bejaardes en alleenstaandes, terwyl jy tog ook voldoende tyd in jou gesin bestee. As ons as ouers entoesiasties deelneem aan die werk vir die Here, dan leer ons ons kinders dat die diens van die Here swaar kan wees maar tog vreugde gee. Kinders kan al vroeg leer dat ’n mens met vreugde offers kan bring: byvoorbeeld tyd, geld, aandag om mee te leef in die Koninkryk. Laat ons bid vir mekaar dat ons reg oordeel oor ons keuses, sodat ons mekaar en mekaar se kinders bou.

Opregtheid⤒🔗

Gelukkig is ons geskape met onderskeidingsvermoë. Ons kinders kan proe en oordeel. Hulle doen dit onder andere op grond van wat ons vir hulle geleer het. As ons baie oor broeders en susters van die gemeente praat en daarvan hou om al die sondes hardop te noem, dan proe ons kinders die smaak van die gemeenskap van die Heiliges. Ons tafelgesprekke kan sommer baie afbreek. Aan die een kant probeer ons deur ons gesamentlike Bybellesing en gebede mekaar opbou. Maar dit is die blikke in ons oë, die sugte wat ons gee by die hoor van ’n bepaalde naam, wat die kinders laat verstaan: pa en ma voel anders as wat hulle sê.

As ons praat van godsvrug in die gesin, dan is dit ’n belangrike toets: voer ons die stryd in ons binnenste, sodat uit ons mond niks sal uitgaan wat nie vir die Here welbehaaglik is nie? So kan ons kinders leer dat die lewe met die Here ’n stryd is maar dat dit ook goeie vrug bring met betrekking tot ons optrede ten opsigte van ons broers en susters.

Gesprekke←⤒🔗

Ons word nie met godsvrug gebore nie. Die Heilige Gees ontwikkel dit in ons lewe, deurdat Hy God se Woord in ons hart vasmaak. Hy seën ons gebede om hulp om gehoorsaam te kan doen wat die Here graag wil hê ons moet doen. Wat ons mond uitkom getuig of die groei aanwesig is of nie. Kinders hoor ons en het behoefte daaraan dat ons verduidelik. Gelukkig is die tyd verby dat ons kan volstaan met: “Ons het dit altyd so gedoen en dit was reg. Verder niks nuuts nie.” Vandag se Verbondskinders lewe nie meer so in afsondering nie. Daar is radio, TV en tydskrifte in ons gesinne en in ons omgewing. As ouers sou ons doelbewus moet probeer dat ons gesprekke meer invloed op ons kinders se ontwikkelende menings het as dit wat hulle in die wêreld om hulle heen sien.

Ons moenie onsself flous nie. ’n Ma stuur haar kind na die melkwinkel om melk te koop. Kyk bietjie wat is daar op die toonbank: ‘Huisgenoot’ met die verslag van ’n galaster wat “van prikkelpop tot prostituut” verval het. Dink ons dat ons kinders daaraan verby kyk? Kinders sien baie meer as wat ouers dink en wens. Daarom is die gesprek in die gesinne baie belangrik. En in daardie gesprekke kan enige onderwerp ter sprake kom, sodat ons kinders ’n Christelike visie kan ontwikkel. Die wysheid daarvoor kan ons kry deur wakker te wees oor aktuele gebeurtenisse. Kinders wat deelneem aan hierdie gesprekke ontwikkel ’n siening.

Ons moet oppas om nie net veroordelend oor dinge te praat nie. Wel beoordelend, want daarin kan ons hulle help om God se werk in hierdie wêreld wat so deur sonde verwoes word, raak te sien. As ons net kan praat van ‘‘sleg-sleg’’ deel ons nie met hulle dat die lewe in die Verbond ’n kosbare voorreg is nie. Ouers kan toeneem in krag deurdat hulle in gesprek bly met hul kinders. Hulle kan hulle kinders help om te groei in dieper insig. Godsvrug groei binnekant en groei vra vir voeding. Gesprekke en gesamentlike gebede kan diepe blydskap laat groei oor God se werk in sy kinders.

Gebed←⤒🔗

As ons daarna verlang om in ons lewe die ervaring van godsvrug te mag sien, dan vra dit ’n duidelike doelgerigtheid. Ons lewe mag nie te vol wees met allerhande sake wat gedoen moet word nie. Ons het 24 uur per dag om te gebruik. Daarvan kan ons, as ons bewus lewe, voldoende tyd neem om in gebed te wees en ons hart voor die Here rustig te maak. Hy het ’n vaste belofte gegee dat wie Hom bid om die inwerking van die Heilige Gees daaraan sal deel kry. Lees Lukas 11 vers 13. Is dit nie mooi dat die Here aan ouers so ’n mooi belofte saamgee in verband met die taak om ’n voorbeeld te wees in godsvrug nie?

Dit geld vir ons persoonlike gebede vir ons kinders, maar sekerlik ook vir ons gesamentlike gebede. Mag ons verlos word van outomatismes wat die dood in ons kontak met die Here beteken. Trouens, dit werk ook verwurgend vir die ontwikkeling van die lewende geloof in ons kinders. As ons sukkel met hierdie dinge, sal ons dit dan nie met mekaar deel nie? Dit is so bevrydend as broers en susters hierdie verlange met mekaar deel en so vir mekaar en mekaar se kinders kan bid. Mag daar ’n seënryke oop netwerk van kontakte wees in ons klein gemeentes. Mag ons trou bevind word deur ons troue Verbondsgod sodat Hy werklike godsvrug in ons gesinne kan gee.