Nêrens in die Bybel word die Seun van God "liewe Jesus" genoem nie. Hoe goed bedoel die naam "liewe Jesus" ook al mag wees, dit bly 'n bynaam wat mense eiewillig aan Hom gee, maar waarmee Hy Homself nie geopen­baar het nie.

Die Name van God is uitdrukking van sy Wese. So ook by Christus. Met die naam "liewe Jesus" word net die liefde van Jesus beklemtoon. Nou is dit waar dat daar niemand is "in die hemel of op die aarde onder die skepsele wat ons meer liefhet as Jesus Christus nie" (NGB, art. 26). Maar wat dan van al die ander Goddelike deugde wat kragtens sy Godheid aan Hom eie is, soos sy heiligheid, gereg­tigheid, alwetendheid? Dis 'n skewe voorstelling van Jesus as sou Hy net een en al liefde wees. Toe Hy aan Paulus op pad na Damas­kus verskyn het, het Pau­lus op die grond neerge­slaan, bewend en verbaas (Handelinge 9:4, 6). 'n Skerp tweesnydende swaard het uit sy mond gegaan toe hy aan Johannes op Patmos verskyn het — en Johan­nes het soos 'n dooie aan sy voete geval (Openbaring 1:16, 17). Johannes sien Jesus by die troon van God as die Leeu en die Lam (Openbaring 5:5, 6). Die naam "liewe Jesus" bevat dus 'n een­sydigheid wat stry met die volle waarheid in verband met Jesus.

Ons mag die "heilige Naam van God nie anders as met vrees en eerbied gebruik nie" (Kategis­mus, V/A 99). Dit geld seker ook van die Per­soonsnaam Jesus wat die Seun van God by sy vleeswording aangeneem het. Die naam "liewe Jesus" en die hele piëtistiese ge­loofsinstelling waarvan die naam gewoonlik 'n uit­drukking is, getuig nie van heilige vrees en eerbied nie maar van 'n vryposti­ge houding, so asof Jesus sommer maar een van ons maats is.

Hoe Leer 'n Mens dit vir Jou Kinders?⤒🔗

Deur met jou hele lewenswandel en insonderheid jou huisgodsdiens en daar­in veral jou gebede die regte voorbeeld van kin­derlike vrees en vertroue (Kategismus, V/A 120) te stel.

Deur dit, na mate die kinders groter word, vol­gens hulle bevattingsvermoë, op 'n eenvoudige manier vir hulle te verdui­delik.