ʼn Gesprek tussen pa en seun na aanleiding van die preek:

Jan:   Die dominee het vanoggend in sy preek gesê: julle is almal tempels van die Heilige Gees. Die Gees woon in elkeen van julle. Ek is nie so seker daarvan nie. Ek ervaar dit nie so nie.

Pa:   Ja, maar die dominee het dit nie sommer net gesê omdat hy self so dink nie. Hy het die Skrif aangehaal. In 1 Korintiërs 3:16 staan daar tog: “Weet julle nie dat julle ʼn tempel van God is en die Gees van God in julle woon nie?” En in 1 Korintiërs 6:19: “Of weet julle nie dat julle liggaam ʼn tempel is van die Heilige Gees wat in julle is, wat julle van God het?” Dit staan so in die Bybel!

Jan:   Dit kan alles waar wees, maar wie sê dat dit vir my geld? Ek het glad nie die gevoel dat die Gees in my woon nie. As dit so was, dan sou ek tog baie seker moes voel en veel meer bewus moes wees dat God in my woon.

Pa:   Dit is mos eerstens ʼn saak van geloof?

Jan:   Ja, jy moet dit glo, maar ék soek sekerheid. Hoe weet ek nou dat die Gees in my woon?

So baie vrae! Het ons die Gees? Woon die Heilige Gees in jou, in jou hart, in jou liggaam? Kan jy dit met sekerheid sê? Durf jy dit sê? Moet jy dit nie eers ondervind, ervaar nie? Daar is selfs mense wat beweer dat jy kan glo sonder dat jy die Heilige Gees ontvang het; jy moet net later die doop met die Heilige Gees ontvang. Is dit so?

Met al die vrae kan ʼn mens maklik begin twyfel!

Wie is die Heilige Gees?⤒🔗

Ons moet met hierdie vraag begin: Wie is nou eintlik die Heilige Gees? As antwoord kan ek aansluit by wat die Heidelbergse Kategismus in Sondag 20 sê: dat Hy saam met die Vader en die Seun ware en ewige God is. Hoekom is dié sinnetjie so belangrik? Omdat dit duidelik aantoon dat die Heilige Gees nie een of ander geheimsinnige krag is nie, maar net soos die Vader en die Seun ʼn Persoon, die derde Persoon in die goddelike Drie-Eenheid. Die Heilige Gees is Iemand. Jy kan Hom aanroep en tot Hom bid.

ʼn Mens mag dus nooit die Heilige Gees van die Vader en die Seun losmaak nie. Hy is net so ʼn egte Persoon as die Vader en die Seun. Dat Hy Gees genoem word, sê dat Hy van die Vader en die Seun uitgaan. Die Vader stuur byvoorbeeld die Gees uit om die skepping nuut te maak (Psalm 104:30). Die Seun stuur die Gees op die Pinksterdag uit na sy gemeente om die gemeente só te vervul met sy verlossingsgawes. Die Gees gaan van die Vader en die Seun uit soos asem uit iemand se mond.

Dit impliseer dan dat die Heilige Gees ook sy eie taak het. Hy is heilig (‘Heilige Gees’) en Hy maak heilig. Natuurlik is die Vader en die Seun ook heilig, maar dit staan so geskrywe, dat dit in besonder sy werk is om te heilig. Heiliging is om te rig op God, om aan God te wy. So kan die Heilige Gees vanaf die begin die skepping heilig. Dit staan so in die begin van die Bybel (Genesis 1:2): “...en die Gees van God het gesweef op die waters.” God het die hemel en die aarde geskep, en dadelik is die Heilige Gees aktief om die band tussen God en sy skepping vas te hou. Hy sorg daarvoor dat die skepping God se eiendom bly en op God gerig bly. In heiligheid sweef Hy oor die woeste aarde. Daarom sê ons ook dat alles wat God geskep het, goed is, en dat niks daarvan verwerplik is nie. Die wêreld is en bly God se wêreld. Daarvoor sorg die Gees.

Die Gees heilig ook sondige mense. Dat ons, sondaars, kinders van God kan word, is ʼn wonder van die Heilige Gees. Hy gee ons ʼn nuwe hart, Hy maak van ons ander mense. Hy maak dooie mense lewend, en dit is net so ʼn wonder soos die skepping in Genesis 1. (Lees gerus die Dordtse Leerreëls, hoofstuk 3/4, par. 11 en 12).

Daardie bekeringswerk het die Heilige Gees ook al in die Ou Testament gedoen. Tog sien ons in die Nuwe Testament ʼn geweldige uitbreiding van die werk van die Gees. Op die Pinksterdag stort Jesus Christus, die Oorwinnaar oor sonde en dood, die Gees in sy gemeente uit. Dit was iets wat God lankal belowe het, wat in die boeke Esegiël en Joël aangetref word. Nou laat God dit in vervulling gaan.

Wat doen die Gees dan nou vanaf Pinkster? Hy stel die saak van die gekruisigde Christus oral aan die orde, en laat die boodskap van die kruis oral gehoor word. So dwing Hy die mense tot ʼn keuse: kniel voor die Here Jesus of bly lê in die dood. Dit is hoekom Pinkster by uitstek die sendingfees genoem word. Vanaf die Pinksterdag in Jerusalem laat die Gees die boodskap van die kruis verkondig, en niemand kan meer daaraan ontkom nie. Elkeen moet sy ware kleure wys. Die Gees sorg persoonlik daarvoor dat niemand meer vir Jesus Christus kan ontken nie! So is die naam van die Heilige Gees onafskeidbaar verbonde aan die laaste fase van die geskiedenis.

Vanaf Pinkster is ons in volle vaart op pad na dié dag waarop God se werk voltooi sal wees. Pinkster is die begin van die einde. Die Gees berei die kerk en die wêreld voor vir die ontmoeting met hul Regter Jesus Christus. Dit is nou kenmerkend van die werk van die Heilige Gees in hierdie laaste dae.

As ons dus praat oor die Heilige Gees en sy werk, moet ons nie maak asof dit iets geheimsinnigs is nie. Hy is ʼn Persoon, en uit die Bybel weet ons van sy werk. Dit is begryplik dat dit lyk asof ons minder van die Heilige Gees weet as van die Vader en die Seun, omdat die Heilige Gees optree as die Gees van die Vader en die Gees van Christus. Die Gees is nie uitgestort om vir Homself aandag te vra nie, maar om ons aan Jesus Christus en al sy weldade deelagtig te maak. Dit beteken dus nie dat Hy minder belangrik of minder eg is nie. Hy is saam met die Vader en die Seun God. Ook Hom moet ons as ons God aanbid!

Maar woon Hy ook in My?←⤒🔗

Alles goed en wel, sou jy nou kon sê, maar woon die Gees ook in my en hoe weet ek dit? Dit was immers die vraag waarmee ons begin het.

Ek wil jou iets anders vra: glo jy in God? As jou antwoord hierop ‘ja’ is, stel ek jou nog ʼn vraag: glo jy dat die Here Jesus aarde toe gekom het en aan die kruis gesterf het vir jou sondes? As jy hierop ook positief kan antwoord, het jy eintlik die vraag in die begin al beantwoord. Want waar kom die geloof in God en in Jesus Christus eintlik vandaan? Val dit sommer net uit die lug? Kom dit spontaan in jou op? Is die geloof ʼn prestasie van jou eie vroom hart? Of is jou geloof ʼn geskenk? Ek wil jou hier byvoorbeeld wys op Sondag 25 van die Heidelbergse Kategismus. Daar kom die vraag aan die orde waar ons geloof in Christus vandaan kom. En die antwoord is: van die Heilige Gees wat dit in ons harte werk deur die verkondiging van die heilige evangelie.

Die Heilige Gees werk dus die geloof in jou hart. As jy glo in God die Vader as jou Skepper en God die Seun as jou Verlosser, kan jy dit slegs doen omdat God die Heilige Gees in jou hart aan die werk was en is. Daarom lees ons ook in die Bybel dat niemand kan sê dat Jesus die Here is as dit nie deur die Heilige Gees is nie (1 Korintiërs 12:3). Iemand wat regtig in Jesus Christus glo, het die Heilige Gees as Bewoner van sy hart.

Jy wat glo, mag dus sê: ek het die Heilige Gees ontvang. Die gawe van die Heilige Gees is nie ʼn “ietsie ekstra” meer as die geloof nie, maar juis die voorwaarde dat ek kan glo. Dit is nie ʼn bykomstigheid nie, maar gaan aan die geloof vooraf. As sommige mense dan vandag beweer dat jy in die Here Jesus kan glo sonder om met die Heilige Gees vervul te wees, is dit onwaar. Bowendien maak hulle die Gees van die Seun los, en ons het gesien dit kan nie, en mag nie. Die Gees is juis die Gees van Christus! Jy kan dus nie ʼn verhouding hê met een Persoon van die Drie-Eenheid sonder om ʼn verhouding met die ander Persone te hê nie. Lees bietjie Efesiërs 3:16-19!

ʼn Mens kan nie glo sonder die Heilige Gees in jou hart nie. Jy kan nie ʼn Christen genoem word sonder sy vernuwende werk nie. As jy opreg glo, is jou liggaam ʼn tempel van die Heilige Gees. Daaraan hoef ʼn mens regtig nie te twyfel nie. Dit beteken nie dat jou geloof altyd ewe sterk is nie. Jou geloof kan aangeval word. Die duiwel is gedurig daarmee besig om jou te laat twyfel. Ons bely elke keer as ons die Nagmaal vier dat ons geloof nie volkome is nie. Dit is iets wat ons nie uit die oog moet verloor nie. Die geloof ervaar ook hoogtepunte en laagtepunte. Juis daarom is dit goed om te weet dat jou geloof ʼn gawe is, ʼn daad van die Heilige Gees; en dat die werking van die Heilige Gees al by jou doop belowe is. Juis in twyfel en in aanvegtinge kan jy telkens daarna terugkeer, want wat ook al in jou lewe verander, die belofte van jou doop en die gawe van die Gees verander nooit nie.

In die gesprek hierbo het Jan sekerheid gesoek oor die vraag of die Heilige Gees wel in hom is. Hierdie sekerheid kan hy kry. As hy glo, mag hy, ja, moet hy daardie geloof sien as die magtige werk van die Gees in sy hart - ʼn wonder!

Die Heilige Gees nie Uitdoof nie←⤒🔗

Jan kan dus sekerheid hê, maar is dit wel die sekerheid van ʼn aktiewe geloof? Daarin was sy pa reg. Die Heilige Gees werk nie meganies of outomaties nie. Dink aan jou doop. By die doop het die Heilige Gees jou belowe, verseker selfs, dat Hy in jou wil woon en jou tot ʼn lewende lidmaat van die Here Jesus wil maak. Hy wil dit doen deur jou deel te gee aan al die skatte van die Here Jesus, naamlik die afwassing van jou sondes en die vernuwing van jou lewe.

Moenie dink dat die belofte sommer vanself in vervulling gaan nie. Die beeld van ʼn tjek kan dit illustreer. Die belofte by jou doop is so ʼn tjek. As ek ʼn tjek uitskryf van R1000 en ek gee dit vir jou, dan kan jy sê: ek het R1000 gekry. Dit is waar, maar dan moet jy nog met die tjek bank toe gaan en dit ruil vir kontant ter waarde van R1000, anders het die tjek vir jou niks beteken nie. Jy kan die tjek ook opskeur of in ʼn laai bêre en dan is dit waardeloos. So is dit ook met God se belofte. Jy moet daardie belofte neem en in kontant omsit. Hoe? Deur dit werklik te glo. Jy moet jou doop in geloof aanvaar.

Ons moet God vra om die beloftes in ons lewe te vervul. Jy moet dus werk met daardie goddelike tjek. Dit is jou verantwoordelikheid in die kerk. Jy moet in geloof met God se beloftes werk, ook met die belofte van die Heilige Gees. Hy werk slegs deur baie gebed en geloofstryd. En dit is goed so want daardeur word jy telkens teruggeruk na wat God jou belowe het, sodat jy kan besef dat jy volkome van sy genade afhanklik is.

In die kerk kan jy sing: “Ons sal wat Hy beloof het, erwe, verseël deur die Heil’ge Gees” (Skrifberyming 24:7), maar jy kan dit slegs in die geloof sing, terwyl jy tegelykertyd vir die vervulling van die belofte bid. So mag jy baie seker weet dat die Heilige Gees die kerk en jou persoonlik nooit meer sal verlaat nie. In geloof laat jy steeds die deur van jou hart oopstaan en laat jy die Gees inkom om die vuil van die sonde uit jou hart weg te spoel en van jou ʼn tempel vir God te maak.

Ek sê met opset: jy moet die deur van jou hart wel oopmaak vir die Gees. Die Bybel sê dat die teendeel ook waar kan wees. Jy kan die Gees ook uitdoof, soos ʼn mens ʼn vuur blus. Jy kan die Gees ook bedroef. Hoe? Deur byvoorbeeld sonder enige belangstelling in die kerk te sit. Deur nie self in jou Bybel te lees nie. Deur ʼn onchristelike leefwyse soos drankmisbruik ens. Dan jaag jy die Gees weg uit jou hart en word jy onseker. Dan begin jy twyfel en ten slotte, as jy jou nie bekeer nie, beland jy in volslae ongeloof.

Daarom moet jy deeglik bewus wees van jou verantwoordelikheid en besig wees met God se Woord, Sondae in die kerk en elke dag van die week. Slegs op hierdie manier wakker jy die vuur van die Gees in jou binneste aan, eerder as om dit uit te doof.

←⤒🔗

Jou Liggaam is ʼn Tempel van die Gees←⤒🔗

Ek wil ten slotte nog terugkom op wat die predikant in sy preek gesê het: gemeente, julle is almal tempels van die Gees. Die dominee mag dit sê. Hy het die gemeentelede as gelowiges aangespreek. Die liggaam van ʼn gelowige is nie iets waarmee jy maar kan maak wat jy wil nie. Jou liggaam is ʼn heiligdom van die Gees, daarom moet dit suiwer en heilig bewaar word. As jy glo, woon niemand minder as God self in jou nie. Dit is ʼn groot wonder. Dit is slegs moontlik deur die bloed wat Jesus vir jou gestort het. Hy het jou so gekoop, met liggaam en siel, en Hy neem die leiding in jou lewe deur die inwoning van die Gees in jou liggaam.

Twee dinge kan daarvan gesê word. Eerstens, dat jou liggaam nie iets minderwaardigs is nie. Jou liggaam is nie onwaardig om ʼn huis van God te wees nie. Jy hoef nie skaam te wees vir jou liggaam nie. Ook nie vir jou seksuele gevoelens nie. God het dit ook geskape. Dit is op sigself goed.

In die tweede plek beteken dit wel dat jy jou liggaam en jou seksuele gevoelens as iets kosbaars moet beskou. Jy moet jou liggaam en jou gevoelens só aanwend dat die Gees in jou liggaam kan bly woon. Daarom mag daar geen verkeerde omgang met jou liggaam wees waarby die bevrediging van jou eie gevoelens en begeertes die middelpunt is nie. As jy ʼn tempel van die Gees mag wees, dan wil jy die tempel tog ook mooi en heilig bewaar? Dit is mos eintlik vanselfsprekend?