God het burgerlike regerings tot ons voordeel aangestel. Hulle moet godvresend, regverdig en met toewyding regeer, die Christelike godsdiens beskerm en reg laat geskied met behulp van billike wetgewing.

Hierdie hoofstuk bespreek kerkwette, tradisies en ‘n Christen se gewete.

Met betrekking tot wette, moet die volmaakte lewensreëls uit die Woord gesoek word, omdat God die enigste Wetgewer is. Menslike instellings mag nie Christengewetens bind nie, maar kerklike instellings is wel nodig om orde in die kerk te handhaaf. Ook word gehoorsaamheid aan die owerheid bespreek.

Die Skrif alleen is die maatstaf vir onderwysing in die kerk en hoe mag in die kerk vasgestel word. Kerklike gesag dien tot stigting en is deur die Heilige Gees aan die ampte, nie aan individue nie, verleen, bv. profete en apostels.

Aanvanklik het God sy openbaring deur die wet en profete bekend gemaak. Dit is eger besonderlik openbaar toe die Woord vlees geword het.

Christelike vryheid bestaan uit drie dele: (1) vryheid van die wet, (2) vryheid van die juk van die wet asook (3) vryheid in middelmatige sake.

Die christelike vryheid is wel aan beperkings onderworpe en mag nie misbruik of ‘n struikelblok vir iemand anders word nie. Hoewel ons vryheid in middelmatige sake het, mag ons dit net doen as dit naasteliefde bevorder.

Hierdie hoofstuk bespreek die geloof en die verhouding daarvan tot regverdigmaking en wedergeboorte. Die volgende word ook aangespreek:
• Osiander se leer van 'wesenlike geregtigheid'
• sondevergifnis
• Christus as ons soenoffer
• goeie werke
• genade
• die wet

God het in die oud tyd die Jode deur die wet en profete aangespreek, maar nou praat Hy met ons deur sy geliefde Seun. Die beloftes wat vroeër verborge was, is deur Christus duidelik in die Evangelie openbaar. Die Evangelie vervang egter nie die wet nie, maar bekragtig dit.

Die Skrif munt in sy ouderdom bo alle geskrifte uit en oortref alle menslike wysheid. Nie omdat die styl daarvan so voortreflik is nie, maar vanweë die inhoud en goddelike karakter daarvan.